Μια φορά κ έναν καιρό, οι τόποι ήταν γεμάτοι από κατσίκες, γίδια ή αίγες το ίδιο κάνει, τερατσιές ή χαρουπιές και βοσκούς . Για πάτε μιά βόλτα παραέξω απο τις πόλεις που μαντρωθήκαμε και θα κάμετε μαύρα μάτια να δείτε τέτοιες εικόνες. Δεν υπάρχουν πλέον κοπάδια, κάτι λίγα τα μαντρίσαν,το ωραίο δε ότι τα ταΐζουν έτοιμη τροφή, μη βάζεται τίποτα στο νου σας, μιας και το βάζουμε στο στομάχι μας, μην το ψάχνετε αν δεν έχετε ακούσει κάτι για την ποιότητα των ζωωτροφών.Τις ταρατσιές-χαρουπιές και τα άλλα δασόδεντρα, μαγικά ή με το φταίξιμο της φωτιάς (μήπως τιμωρήθηκε καμιά φωτιά για τις καταστροφές της), τα ξαποστέλνουμε στον άυλο κόσμο τους και στη θέση τους ξεφυτρώνουνε επαύλεις, Βίλλες, εξοχικά παλάτια, και άλλα απείρου κάλους αφύσικα ανθρώπινα κατασκευάσματα. Τι στο καλό θα μείνουμε άστεγοι για χάριν της τερατσιάς, του αμπελιού, του πεύκου και του χρυσοπράσινου φύλλου; Έτσι είναι φυλλορόησαν τα χωριά ένεκα της ανάγκης της επιβίωσης και να μας τώρα επιστρέφουμε φιλτραρισμένοι, μορφωμένοι(τρομάρα μας) τα παίρνουμε όλα σβάρνα και αλλοίμονό του ότι βρεθεί μπροστά μας έμψυχο ή άψυχο. Είναι προγραμματισμένο να γίνουν όλα οικόπεδα. Αγάλι αγάλι, το πράσινο, τις τσούρες, τους βοσκούς, θα τα εντοπίζουμε στη σφαίρα της φαντασίας, αν έχουμε.
No comments:
Post a Comment